Stil op het blog, maar stilzitten doen wij (en zeker Ferd) niet hoor! Een verslag van groeizame maanden…
‘Det finns potatis i jorden’ dus, een zin uit de cursus Zweeds van ‘Duolingo’, het programma dat ik (naast andere studies) nog steeds gebruik om Zweeds te leren – Het is gelukt, onze aardappelen zitten in de grond. Nu hopen op een groeizaam seizoen maar volgens Pasi (de overbuurman) is de eerste oogst de beste. ‘Die aardappels schieten de grond uit’ zei hij, ‘dat is altijd zo in een nieuwe moestuin’.
Na overleg tussen Ferd en Håkan mochten wij een stukje tuin gebruiken voor de aanleg van ‘ett potatisland’: een aardappelveldje dus. Het is ‘ett grönsaksland’ geworden: een moestuin omdat er meer staat dan alleen potatis.
För att odla på med en potatisodling behöver man naturligtvis sättpotatis.
Om aardappels te kweken heb je natuurlijk pootaardappels nodig.
Omdat de overburen ook ett potatisland hebben ging Iris naar Marika voor advies over welke rassen geschikt zijn in onze klimaatzone, nummer 5. Nou daar kregen we direkt ‘sättpotatis’ kado (in grote hoeveelheden) wegens Ferds werk aan de stuga vorig jaar.
En toen was het zaak om ‘en ödlingsbädd’ te vormen: een aardappelbed dus.
Början – start
Ervaren moestuiners zitten nu waarschijnlijk al te grinniken want zèlf een stukje tuin ontginnen is (ook al is het grasland) niet zomaar gedaan. Gelukkig weinig bloed en geen tranen, maar VOORAL ZWEET!!
Eerst het opruimen van planken en boot (met een aanhanger vol afvalhout naar de återvinning (=milieustraat)). De betere planken op nieuwe stapels, boot heeft ook een ander plekje. Dan het afsteken en keren van het gras.
Van alles hebben we gebruikt, van basis – met de hand – tot serieus, van uit-de-keukenla tot elektrisch; kochten een heuse ‘jordfräs’ een grondfrees dus. Dat scheelde al iets, maar het bleef heel taai werk. Nadat we in vier lange dagen 2/3 deel hadden bewerkt kwam Pasi toevallig langs er riep ‘Waarom hebben jullie mij niet gevraagd?’:
(Èven het hoofd draaien…)
Diezelfde dag gingen ze de grond in:
Ferd maakte ook nog bordjes!
Nu is het een kwestie van wieden, water, wachten.
Wat leuk om te zien Iris! Ja dat is zo Rita , wij hadden ook een aardappelpet en een witlofpet bij ons in de Zandvoorstsestraat achter in de tuin.
Toen kwam de plaag van de coloradokever en was het verboden een aardappelpet in je tuin te hebben voor alle bewoners aan de kuststrook, tot aan de Haarlemmermeer.Dit was in de jaren vijftig.
Dag hoor, groet ook Ferd!
Ik kan mer herinneren dat er op de aardappelen n berg ,and kwam tegen het bevriezen, de zogeheten ” aardappelpet”
Jullie zijn goed bezig!!
Leuk weer iets te hebben gelezen..lieve groet