We rijden al een tijdje rond in Zweden. Nog steeds met Nederlandse kentekenplaten. Dat heeft voor- en nadelen. De autoverzerkering is bijvoorbeeld nog steeds (lekker makkelijk) Nederlands maar je betaalt ook Nederlandse wegenbelasting. Iris betaalt liever om de Zweedse wegen veilig te houden en Ferd betaalt liever een ander tarief (Zweden kent geen LPG-tarief in de wegenbelasting) plus in ‘duur-belastingland’ Zweden betaal je sowieso maar een schijntje aan autoverzekering en voertuigenbelasting. Dus…
Op naar de site van Transportstyrelsen, het Zweedse transportagentschap dat registreert, reguleert en inspecteert. Wat? Alles wat te maken heeft met de verkeersveiligheid voor/van weg-, lucht-, zee- en spoorwegvervoer. Heerlijk duidelijke site trouwens. Duidelijke keuzemenuutjes. Wij importeren een niet-nieuwe auto die in een ander EU-land al goedgekeurd was. Dus: aanvraag invullen (kan ook in het Engels) opsturen met kentekenbewijs en de tennaamstelling. Op de site staan dus voorbeelden van alle Europese kentekenbewijzen (alle die (nog) in omloop zijn), zodat je weet wat je moet insturen: vriendelijke jongens (en meisjes) die Zweden. Op 9 november sturen we alles aangetekend op. Ferd heeft ondertussen ook al de Nederlandse typegoedkeuring aangevraagd maar die blijken we niet nodig te hebben. Weggegooid geld (denken we). Brief van Transportstyrelsen op 20 november: we mogen een ‘ursprungskontroll’ laten uitvoeren, dus een tijd boeken voor een ‘registreringsbesiktning’.
Dat doet je bij de Bilprovning. Daarvan zit er één in Sveg, dus we hoeven een keertje niet ‘naar de andere kant van het land’ toch? Nou… de Bilprovning in Sveg staat niet in het register van goedgekeurde keuringsbedrijven! Hoe kan dat nu? Mogen ze dan de naam Bilprovningen wel dragen? Bellen met Bilprovningen… Dat komt omdat men in Sveg geen importkeuring mag doen Wèl in Ljusdal of Mora. In/bij Ljusdal zit een slachterij waar we kip en vis willen kopen dus wordt ‘t Ljusdal. De man van Bilprovningen geeft mij de naam van de juiste importcontroleur en telefoonnummer (met tijden wanneer telefonisch te bereiken) ongelofelijk wat een service!
Bellen naar Ljusdal. Het hele identificeringsnummer opgezocht in het Zweeds telefoonalfabet, dus ik ben er klaar voor. Man vraagt naar ärendenummer (briefnummer) en zoekt dan gewoon onze brief op in het systeem. Klaar! Registreringsbesiktning kan, geen probleem, maar wel pas 16 december. Nou, dat doen we.
16 december rijden we naar Ljusdal is anderhalf uur (125 km) naar het oosten. We rijden uit de sneeuw weer naar groene(re) bossen. Hier zijn weer mos en bessenplantjes te zien. Hoewel het beslist ook wit is. We rijden langs de slachterij (voor straks) en gaan (na sinds een half jaar weer eens LPG getankt te hebben) naar de Granngården (zeg maar de intratuin) om zaken voor het vogelbuffet in te slaan die hier toch wel goedkoper zijn dan bij de ICA of Dollarstore in Sveg. Lopen met Moose langs Kyrksjön (het kerkmeer, geen kerk gezien eigenlijk), ligt aan een vrij nieuw industriegebied met allerlei inventieve zitplaatsen erlangs. (leuninkjes en steuntjes in aardewallen bv of een breed muurtje langs kinderspeelplaats (die tegenover het volwassen trimcircuit staat). Ook badhokjes voor in de zomer. Leuk om te lopen op de wel gladde paden.
Om 12.50 staan we in de zon te wachten in de buurt van Bilprovningen. Om 13.00 uur rijden we het terrein op. Op de deur waar groot op staat dat je je HIER moet anmällannen hangt een kleiner briefje: in verband met COVID vooral IN je auto blijven, ze komen naar je toe… Dwz: ze tonen kentekennummer op een LEDscherm met in welke garage je moet zijn (net als bij de gemeente in Nederland, alleen hoef je geen nummertje te trekken). Als je dat scherm niet ziet dan doen ze de deur open en wijzen naar je. Werkt ook en werkt ook bij Nederlanders die zo’n scherm helemaal niet hadden verwachgten en zo geparkeerd staan dat ze het nooit kunnen zien…
We maken kennis met onze controleur. We moeten een formulier in vullen maar ‘Geen stress’ is één van de eerste dingen die hij tegen me zegt. Wel is hij even van het pad over mijn personnummer: wat ik dus nog niet heb. Maar wèl een samordningsnummer (daar dan wel weer een tusssen-s…) en dat moet voldoende zijn. (‘Oh, prima’ zegt men dan.) Dat nummer hebben we gekregen omdat we een quad kochten. Geen enkel probleem zo’n nummer krijgen.. het is een tijdelijk identificatienummer van personen die nog geen personnummer hebben. Het lijkt erop, maar is net even anders (+60 dagen bij de dag dat je jarig bent) dus voor mij begint het met 710263 (1971 – februari – dag 3 +60) daarachter volgen dan 4 unieke cijfers. Dus met sommige zaken kun je met je samordiningsnummer prima uit de voeten/wielen. Helaas heb je voor heel veel andere dingen wel een officieel personnummer nodig (maar dat is voor een ander verhaal).
We pakken Iris’ paspoort ter identificering en praten met de controleur over personnummer/BSN. Hij helemaal verbaast dat je je BSN in Nederland niet uit je hoofd hoeft te weten omdat je het bijna nooit gebruikt. In Zweden moet je je personnummer met schering en inslag kunnen reciteren: postpakketje aannemen? Je opgeven voor een taalcursus? De ‘Buffé’ = Zweedse ‘Allerhande’ ontvangen? Telefoon/tv-abonement afsluiten? Internetkaart kopen? Voor al dit heb je een personnummer nodig (en hebben wij dus allemaal nog niet kunnen doen, postpakketjes dan wel op NL-paspoort nummer: heeeel moeijlijk en lastig soms). De Zweed kent zijn personnummer dus echt wel van buiten. Daarentegen was de controleur weer heel erg verbaasd dat we in Nederland verplicht zijn om ons te kunnen legitimeren in de openbare ruimte. Altijd. Ook als je winkelt, fietst, hardloopt, schaatst, een filmpje pakt… En dat daar dan zelfs een boete voor is!!! Verbazing alom.
De keuring vangt aan: Wij hadden vanmorgen nog even snel een mistachterlicht gekocht omdat die net kapot was. Mistachterlicht was al zo ingesteld dat de juiste kant brandde. Ook de vèrschijners afgekoppelt voor keuring, want je mag ze hebben maar wie weet zijn er dan nog meer regels waar ze aan moeten voldoen dan wij (lees Ferd) weet, dus omdat ze niet verplicht zijn: als ze niet aangesloten zijn, kunnen ze ook geen regels overtreden.
Ferd helpt bij de import: even het meetlint vasthouden om de afmetingen te controleren. ‘Maar dat staat toch gewoon in de specificaties?’ vraagt Ferd. Ja, dat klopt maar die heeft de controleur niet. ‘Oh, maar ik wel’ zegt Ferd. Oh ja??? Dat gaat je geld schelen! Als je zelf de specificaties kunt overleggen bij APK, dan hoef je minder te betalen voor de keuring (volgens Iris) voor de wegenbelasting (volgens Ferd) – we gaan het zien.. In ieder geval gaat die onnodige typegoedkeuring ons geld opleveren. Ferd zoekt ‘m even digitaal op op zijn mobiel en we kunnen voor een lagere prijs weer verder…
Half uurtje later: kletspraatjes, importkeuring, APK: klaar! We moeten nog wel een halfuurtje wachten omdat we een Zweeds kenteken = registreringsnummer moeten krijgen. Nou dat is er ook binnen 15 minuten.
Er zijn zo van die registreringsnummers die je liever niet hebt als Zweedse Nederlander:
Hoewel het best niet zo ‘kut’ is om dat nummerbord te bezitten:
Nou… we lezen wel in de commentaren wat jullie nog allemaal kunnen verzinnen. Nee, eigen namen mogen niet, NLD bv ook niet en bekende (internationale) scheldwoorden of afkortingen zijn ook uitgesloten…
Maar wij kregen een heel normaal registreringsnummer: YPC 10A
(die A omdat het een geïmporteerde auto is).
Ook alles goedgekeurd voor de APK! Hoera! Dan bellen met de verzekering, want gewaarschuwd door zowel Nederlanders hier als door de man van de Bilprovningen: vòòr je het terrein verlaat moet je auto Zweeds verzekerd zijn. Het is tenslotte geen Nederlandse auto meer, dus de NLverzekering vervalt (ook al weet de verzekering dat zelf nog niet). Dat gaat dus heel makkelijk via de telefoon. De mevrouw keek in het register, zag dat de auto was geïmporteerd en verzekerde ons direct.
Vervolgens bellen met de Transportstyrelsen om de auto aan te melden. Want de bedoeling is wel dat je daar geregistreerd bent zodat je aan Skatteverket (de Zweedse belastingsdienst) voertuigenbelasting kan betalen.
Een nieuw (geïmporteerd) voertuig is bij voorbaat afgemeld voor de fordonsskatt. Je mag er dus ook niet mee rijden tot je het aanmeldt. Je kunt alleen verzekerde voertuigen aanmelden.
Bij de quad moesten we dat ook doen, toen kregen we hulp van een vriendelijke medewerker van SALAB (waar we de quad kochten; die onze vraag ‘kunnen we al betalen’ verkeerd begreep en dacht dat we vroegen ‘wat moeten we met deze brief van Transportstyrelsen’? Tja… mijn NL-zweeds is soms lastig te verstaan) Dat proces ging toen gepaard met veel, heel vaak en HARD herhalen wat je wilt voor het volautomatische (en vreselijk beleefde) keuzemenuutje.
Al vrij vlot blijkt dat we een probleem hebben: we kunnen ons voertuig alleen ‘påstella’ = aanmelden als we een zweeds bank ID hebben. Dat kun je digitaal krijgen bij je Zweedse bankrekening (als je een Zweeds mobiel abonnement hebt begreep ik) maar die konto loopt niet zo vlot omdat we nog geen personnummer hebben en een mobiel abonnement kun je pas afsluiten als een jaar loonbelasting betaald… Dus die hebben we voorlopig nog even niet.
‘Dan kunt u niet rijden met uw voertuig’ zegt het vriendelijke menuutje. Dus opnieuw bellen. Weer moeten opgeven waar we over bellen. Nu start ik met ‘ik wil iemand spreken’. Tot mijn verbazing antwoord het vriendelijke menuutje mij: ‘ik ga u zo doorverbinden met een medewerker, maar het is wèl handig als die weet waar u overbelt. Wilt u daarom toch zo vriendelijk zijn om te vertellen waar u overbelt?’. Ik zeg nog maar eens ‘påställning’. En weer tot mijn verbazing (na herhaald te hebben dat het klopt dat ik daarvoor bel) krijg ik direct een medewerker aan de lijn. We mogen niet rijden met een niet-ge-påstälde auto, maar moeten toch echt vanuit Ljusdal naar huis! – Nou zitten de NL-platen er nog op, dus dat zouden we gewoon gaan wagen, maar dat hoeft Transportstyrelsen niet te weten natuurlijk. – Maar ze snappen (wederom tot mijn verbazing) ons probleem helemaal. Een Zweed die niet roept: ja maar zo staat het in de regeltjes dus…!! Er volgt enig overleg. En besloten wordt om onze auto handmatig ‘på te ställen’, daar maakt ze een rapportje van, wat ze voorleest en waarop ik ‘okej’ moet zeggen. “Geregeld, een goede thuisreis en een God Jul!”. – We betalen trouwens hier per jaar minder foronskatt dan in Nederland per kwartaal dus sowieso en God Jul 😉
We rijden weer naar huis, langs de slachterij, maar het wordt donker en we zijn moe: nog 2 voertuigen te gaan, dus we komen nog wel eens langs. Lopen onderweg nog over een mooie sneeuwweg met Moose waarin duidelijk nu twee soorten ‘Moose’-sporen te zien zijn ;). Zijn eerder dan verwacht in Sveg en trakteren onszelf op snack bij de Sybilla. Over een week liggen de platen in de brievenbus is ons beloofd. Foto’s volgen!
Mooi verhaal, dank je wel. Gaat weer net wat anders als een camper uit Duitsland importeren. Groetjes van ons
Geweldige weergave “kenteken” ha, ha!
Iris Dank hiervoor!
Wat een gedoe, maar in NL zou je niet zo snel geholpen en begrepen zijn.
Die “A” haal je gewoon weg, zien ze de Sub voor vol aan!
By the way. …..een heel goed en gezond komend jaar voor Julie van Astrid en Cees!
Mooi verhaal en goed geregeld, ik vraag mij af of men een Belgische oldtimer makkelijk accepteert ! 😉
Grt Gé
De hindernissen die je in het buitenland soms moet nemen om iets geregeld te krijgen klinken bekend……maar uiteindelijk komt het meestal goed!
Ben erg benieuwd hoe laat (vroeg) het nu donker is bij jullie, om een uur of vier ‘s middags?
Hoe dan ook: vanaf morgen gaan de dagen weer lengen! 🙂 Op naar het licht!
ZOZ 2OL
Daar dacht ik meteen Zie Omme Zijde 2 ‘OLlanders’
VanYPC 10 A weet ik niks te maken!
Bedankt voor het verhaal!
Je moet er toch wat voor over hebben om Zweed te worden!!Wat een verhaal!!
Groeten van ons, Je vader!