Zaterdag 26 december en zondag 27 december volgde Iris een snowscootercursus.
Want na de eerste grote aankoop (de quad) volgden al snel twee snowscooters.
Kun je in Zweden zonder? Nee, vindt Ferd (en hij heeft gelijk).
We waren vaak bij de quaddealer (Salab) in Sveg. De quad zelf hadden we vrij vlot maar voor alle papieren in orde waren en de betaling geregeld, dat duurde wel even. Tijdens één van die bezoeken zag ik een flyer hangen voor een snowscootercursus.
Dat zou misschien wel heel verstandig zijn bedacht ik mij. Zo’n held ben ik niet met gemotoriseerde voertuigen (ik riep ook al tijdens de kurs: ‘Ik kan heeeeel goed fietsen!’). Ook heb ik een rijbewijs van na 1-1-2000 dus volgens de Zweedse wet zou ik een extra rijbewijs=förarbevis voor de snöskoter moeten halen. Het is net als in Nederland met brommers: het skoterförarbevis is iets ‘nieuws’ (nu al 21 jaar…): als je voor 01-01-2000 je autorijbewijs hebt gehaald, dan krijg je het skoterförarbevis er gewoon bij; is je körkort (rijkaart) van daarna, dan moet je apart je skoterförarbevis halen.
De lachende man op de folder heet Hasse en is (ook) een medewerker van Salab: hij had ons heel aardig geholpen met het aanmelden van onze quad bij Tansportstyrelsen. Hij is daarnaast ook eigenaar van de camping in Lillhärdal, ‘plaats delict’ zeg maar voor de cursus, onderaan in beeld.
(Uiteraard) vond Hasse het ook een goed idee, hij moest even denken en toen wel lachen omdat ik zei dat we in Nederland namelijk niet zoveel snöskoters hadden en ik graag ervaring wilde opdoen. Het laatste kursweekeinde zou het rustigste zijn en de meeste kans op voldoende sneeuw. Dus daar op ingeschreven. 347,61 euro waren de kosten voor: 2 dagen intensief cursus: dat is in Zweden dan zaterdag 10.00 – 17.00, zondag 09.00 – 14.00. Lunch, cursusmateriaal (ook eventueel lenen van kleding en helm en gebruik van een sneeuwscooter) plus examenkosten inbegrepen.
Best zenuwachtig – ‘oeh…spännande’ zeggen de Zweden dan (hoor je continue in tv-programma’s) – werd ik door Ferd zaterdag gebracht naar het Folkets hus in Lillhärdal. We waren ‘verhuisd’ wegens de Corona. In het Folkets Hus zou er voldoende afstand van elkaar kunnen worden gehouden. Corona was ook de reden dat er 2 cursusleiders waren en dat de groep zou worden opgesplitst tijdens de cursus.
Nou die Coronaveiligheid… daar wordt toch echt anders mee omgegaan dan in NL: we waren met 18 deelnemers en 2 begeleiders in een ruimte waar coronatechnisch voor 10 mensen plek zou zijn (daarnaast een geheel lege kamer met als functie bal-/bioscoop-/gymzaal; daar hadden makkelijk 60(+) mensen Coronaveilig kunnen worden opgesteld; ik denk iets met het verwarmen van zo’n ruimte…). Mogelijk had dat hoge aantal deelnemers ook te maken met 2 jongens die voor een tweede keer ‘opgingen’ (en dat is zeer uitzonderlijk: dat je het niet haalt, begreep ik later). Het gezelschap was (gelukkig) wat gemengd. Niet alleen 16 jarigen (minimum leeftijd voor beviset), zèlfs een meneer van 43 werd er gegrapt… ik hield wijselijk mijn mond ;).
Ik had al een introductie gerepeteerd maar introduceren was er niet bij. We kregen een algemeen praatje: wat gaat er gebeuren dit weekeinde? En toen werden we gelijk gesplitst. Tot mijn schrik zat ik eerst in de praktijkgroep. Ik had nog gehoopt te starten met veilig binnen wat theorie maar nee: gelijk in het diepe! Hoewel die diepte letterlijk wel meeviel, zoveel sneeuw lag er toen nog niet bovenop de laag ijs die gevormd was door de dooi van de week ervoor. Hasse vertelde de andere cursusleider nog dat ik uit Nederland kwam en ik vertelde hen dat als er een ‘piepje’ uit mijn broekzak kwam, ik ging eten ivm de hypoglycemie.
Naar de camping met de auto. Geen eigen vervoer? Dan kun je (coronaveilig?) meerijden met de cursusleider. Toch heel fijn, want anders mis je 15 minuten cursus omdat je moet lopen. Raar zo’n dubbelgevoel steeds: ‘dit is ècht niet corona-veilig’/’als ze dit in Nederland zouden zien…’ tegenover ‘Wat fijn dat iedereen zo behulpzaam is, wat fijn dat er toch zoveel ‘kan”.
De andere cursusleider was een meneer die jarenlang politieagent was geweest en ook skoterkurs gaf in het politiecorps. Als ik iets niet kon volgen, moest ik het vooral vragen gaf hij aan. Een kwartiertje later stonden we met elkaar in volledige uitrusting – sommigen wat onwennig – rondom een skoter. Wat wij in Nederland een bromscooter/scooter/brommer noemt, heet een moped- in ieder geval hier in Härjedalen. Na wat uitleg over checks-voor-het-rijden: doet de rem het? Blijft het gas niet hangen? Doen alle lichten het? Maar ook: ‘Is mijn ‘drivmatta*’ niet vastgevroren?’ – gaf de cursusleider het juiste voorbeeld: eerst wat 8-jes draaien, dan over het hellinkje (oever van de rivier) omlaag en omhoog, daarna ‘bromsprov’ (remproef). Een skoter heeft namelijk geen ABS, dus je moet handmatig ervoor zorgen dat de mat nèt niet stilstaat als je remt.
*drivmatta en andere onderdelen skoter: 2 plaatjes lager
Dat rijden op een schuin stuk: dan zwaai je dus ‘even’ je ‘lage’ been over het zadel, je staat met twee benen op de voetsteun het dichtst bij de helling en je hangt naast je snowscooter… Dit voorbeeld komt van YouTube ‘Sidehilling 101’ , zo schuin en zo diep gingen wij niet, maar toch…
Nou, de eerste cursist mocht op de skoter klimmen (na de pre-rijden tests): die deed alles met twee (of tien) vingers in de neus… Snot! (ja ook voor hem met al die vingers) Kan iedereen dat hier? Gelukkig was er ook een meisje die vroeg of we alles moesten doen wat de cursusleider ook had voorgedaan: nee, vooral doen waar je jezelf prettig bij voelt (gelukkig, we zitten hier wèl in Zweden namelijk, waar: ‘iedereen is anders, iedereen presteert op eigen niveau’-mantra is). Maar iedereen (ook het meisje van de vraag) ging toch met twee benen aan 1 kant over het schuine stuk!
En toen was het ook een keer mijn beurt natuurlijk: 1. ik kwam niet weg, de mat bleef slippen op de laag ijs onder de sneeuw 2. sh** sh** sh** 3. oké, dit kan ik 4. o, nee ik sta weer vast 5. kan mij die hele **skoter wat schelen zeg! 6. een eerste bochtje gelukt 7. ik sta weer vast 8. de cursusleider vraagt mij af te stappen 9. mooi dan ben ik er vanaf… letterlijk èn figuurlijk 10. hij nodigt mij uit het nog eens te proberen, maar het schuine stukje maar over te slaan…
Na ook de remproef mocht ik dan afstappen: klotsende oksels, beetje wazig – maar: een steile leercurve gaf de cursusleider aan.
Tussen de oefeningen door kregen we veel en goede uitleg over de skoter, verkeersregels, slim-om-wel/niet-te-doen. Ook wat gruwelijke verhalen van ongelukken waar hij als politieagent bij geroepen was. Verder keken we vooral hoe een ander op de skoter reed. Dat was best leerzaam. Andere oefening: achteruit rijden (inparkeren in een (in de sneeuw getekende) garage). Ook daar waren nummers 1, 2, 4, 7, 7, 7, 9 & 10 (3x!!) van toepassing. Vraag cursusleider na een schuine inparkeeractie: ‘Ja maar nu staat hier een hele dure andere skoter en daar je hele dure auto… wat doe je dan?’ Antwoord van Iris: ‘Dan stap ik af en roep ik iemand anders om in te parkeren!’.
Gelukkig werd het tijd voor de lunch, iedereen weer op naar het Folkets hus. Iedereen? Nou het leek de cursusleider een goed idee als ik nog even wat extra 8jes zou draaien. Dus iedereen mocht gaan en Iris kreeg nog wat Remedial Teaching. Na nog een 1/2 uurtje vertrokken ook wij naar de lunch. Onderweg sprak de cursusleider over mijn vorderingen: ‘Kijk, je hebt geboren rijders, mensen die prima uit de voeten kunnen na een les en mensen die wat meer nodig hebben’ (jullie raden wel in welke categorie ik val…) ‘Als we nu eens morgenmiddag, na het examen verder oefenen? Want…’ (en dit is heel knap voor een Zweed): ‘ik voel me nu niet prettig als ik je zo weg zou sturen: dat wil ik eigenlijk pas doen als ik voel dat ik je veilig kan laten skoteren.’ Nou dan zeg je natuurlijk Dank je wel! Wat fijn!
Maar: wèl in het Zweeds een ochtend cursus gevolgd. En dat ging eigenlijk best goed. Ik moet wel nog even nakijken hoe hard je nou mag, want ik hoor dat ze zeggen …. km/u, en niet harder! Maar heb dan niet zo snel verstaan hoeveel. Ook het woord voor ‘laten vieren’ (van de gashendel) kende ik niet. Maar de rest ging prima – wat het Zweeds betreft.
‘s Middags zaten wij dus in de theorieklas. Die startte met allemaal weer je buitenkleren aan en een technisch verhaal over de skoter.
Geleerd hoe je met een spanbandje je skoter kunt aanzwengelen als de starter het niet doet, hoe een variator (= koppeling) onderdeel te vervangen en hoe je 1500 SEK servicekosten kunt besparen door zelf de vering in te vetten (met wintervet) en de mat juist af te stellen.
Dan naar binnen voor de echte theorie. Die is lastiger te volgen. We kijken vooral naar 1 plaatje in het boek (ruim een uur) en aan de hand van dat ene plaatje worden allerlei situaties besproken. Dan is de visuele ondersteuning een stuk minder en moet ik het alleen van het gesproken woord hebben. Dat is lastiger. Toch haal ik er nog heel wat uit.
We maken een vragenlijst – heel coronaveilig – met z’n drieën. De twee meiden die bij mij in de groep zitten kunnen goed uitleg geven: ‘en dunk’ is een soort emmer met een schroefdop (aha een jerrycan). Ik kan hen helpen met (ja dat gelóóf je toch niet – maar hier telt de ervaring:) technische kennis als: wat moet je doen als je benzine en olie in zo’n dunk hebt gegoten voor je het in je skoter giet? Waar moet je opletten bij ‘oude’ benzine? Wat neem je mee in je veiligheidspakket? Dus dat is leuk. (Antwoorden: eerst schudden voor gebruik, als benzine te lang in de tank staat dan moet die eruit anders verstoppen de sproeiers, van die isdubbar/spanbandje/EHBO/zaklamp enz.).
zo’n eenvoudig bandje kan je dus redden bovenop de fjäll
Na de nabespreking (waarin ik wordt uitgenodigd om over het schudden te spreken (dat kan ik heel beeldend namelijk ;)) laat de examinator van morgen ook nog even zijn gezicht zien en krijgen we een vragenlijst ABC mee naar huis als huiswerk. Ik bel Ferd en we rijden naar huis. Na het huiswerk, doodmoe, lekker slapen.
Dag twee van de cursus: deze dag voor alle Zweden geen praktische delen. Wel een verhaal van de politieagent over het hoofdstuk over böter (boetes), overtredingen en gevangenisstraffen. ‘Oh, jullie klagen over de snelheidscamera’s? Nou, vraag maar even aan deze mevrouw uit Holland: want daar staan he-le-maal geen aankondigingsbordjes 30 meter voor de camera!’ Oh en deze mevrouw uit Holland weet ook nog te vragen of het in Zweden (net als in NL) zo is dat als je een strafblad hebt je voor sommige beroepen niet meer in aanmerking komt – dat is zo. Van brievenbesteller tot politieagent: met een strafblad heb je een probleem. Dat lijkt mij altijd een beter argument voor 16 jarigen dan ‘als je je rijbewijs kwijt raakt heb je een probleem: je kunt niet meer naar je werk rijden en ook de kinderen naar school brengen is lastig’.
We bespreken het huiswerk. Dat is een dingetje. Zweden zeggen namelijk niet ‘ja’. Zij zeggen ‘ah’ = ja dat klopt, ‘ja-haa’ = oh ja???- als je het eigenlijk niet gelooft of (de mooiste versie) halen adem: inademen met een ronde mond, of je door een rietje zuigt: is Zweeds voor mmm-zo-oh-klopt; een aanmoediging om het gesprek voort te zetten. Dus hoe gaat dat: om de beurt geven de cursisten aan of ze A, B of C hebben gekozen. Cursusleider: wat is jouw antwoord op vraag 23? Cursist: B. Cursusleider: A. Cursist uit Nederland: ja… ‘Ah’ van ‘B is goed’ of ‘A’ van ‘B is niet goed’? Ik kijk af en toe maar bij mijn tafelgenoot op haar mobiel wat ze invult.
Dan is het zover: examentijd! Er is zijn 2 versies van het examen. Als je naast elkaar zit mag je niet dezelfde versie hebben. Je moet een legitimatiebewijs kunnen laten zien (voor niet-Zweden: je paspoort). Je moet je persoonsnummer (uiteraard!) invullen, je adres en je telefoonnummer (voor geval er iets onduidelijk is dan kunnen ze je namelijk bellen om alsnog het antwoord te vragen!). Twee jongens worden apart genomen voor een mondeling examen. Mobiels, leerboekjes en vragenlijsten mogen gewoon op het bureau blijven liggen trouwens.
Nou… daar gaan we dan. ‘Spännande!’.
Alle vragen zijn hetzelfde als de zojuist behandelde vragen. Zelfs de volgorde van de antwoorden. Het zijn er wel minder (want te verdelen over 2 versies van examens hè…). Dit verklaart waarom ons op het hart was gedrukt vooral niet op de huiswerk-vragenlijsten te schrijven, want dat zou het nog makkelijker maken. Maar goed het is wèl Zweeds dus toch maar goed lezen en – balen! – die twee vragen waarvan ik dacht: dat zoek ik thuis nog weleens uit: zitten in mijn examenversie. Dus van twee antwoorden ben ik niet helemaal zeker. De politieman komt nog langs en geeft aan dat ze alles kunnen vertalen. Ik maak gebruik daarvan voor 1 vraag (achterlaten van een voertuig bij een ongeluk – staat er nu wèl of juist niet achterlaten?; Zweden gebruiken dan niet het woord ‘niet’ (net als wij) maar het woord ‘achter’ = ‘kvar’ (nablijven is ook sitter kvar bv) en dat splitst, dus dat ‘kvar’ staat op een heel andere plek in de zin dan dat ‘laten’. Leuk om te merken wat lastig is als je een andere taal leert.
Je mag er net zo lang overdoen als je wilt en als ook de Nederlandse kandidaat klaar is, worden we na een eerste vluchtige blik op de antwoorden allemaal ‘geslaagd’ verklaart.
GESLAAGD!! Voor mijn eerste cursus in het Zweeds. Ik ben echt trots en de cursusleiders ook, die scheppen op tegen de examinator.
Met de ex-politieagent rijd ik weer mee voor de extra-praktijk. We gaan naar het huis van diezelfde examinator in Orrmo, daar waren we van de zomer ook voor een loppis. Voor vertrek sprak de jongen mij nog aan die gisteren met tien vingers in de neus, geblinddoekt en armen achter het lijf gebonden de oefeningen deed. Dat het goed was om extra praktijktijd te nemen en dat hij vond dat ik gisteren zo ver vooruit was gegaan. ‘Nee dan jij!’ zei ik. En toen sprak hij weer: ‘Ik stapte voor het eerst op een skoter toen ik 3 was en ik ben niet meer afgestapt.’
Tja… Wedstrijdje fietsen doen?
De extra praktijk is op de snöskoter van de examinator (een toermodel, beter dan het racemodel van gisteren, 600 cc ipv 850 dus wat rustiger). Toch moet het oefenrondje al snel worden aangepast, want tussen bomen door?!!! een heuvel op?!! Daar kom ik dan ook weer stil te staan, schuin op de heuvel. ‘Waarom?’ vraagt de politieagent ‘je staat op een kleine hobbel (mijn enorme heuvel dus), waarom ga je hier stil staan?’ Tja… We praten tussendoor over angst loslaten. ‘Wat vind je nou zo eng?’ ‘Nou dat ‘t beweegt’, lastig hoor zo’n cursist. Maar hij krijgt het voor elkaar. Of eigenlijk ik natuurlijk. Na verschillende gil-rondjes ‘Het is alsof er een uil in de tuin is: ‘Oeoeoeoeoeoeoe’ hoor ik steeds’ zegt de agent. Gaat het beter en beter: ik durf het gas erop te laten en te sturen.
Twee uur verder word ik door agent en examinator ‘veilig genoeg’ verklaart om zelf fijn verder te oefenen in eigen tuin. ‘Nog niet de weg op hoor!’ wordt er op m’n hart gedrukt. Nee… wees daar maar niet bang voor! Ik vorder want ik krijg denkruimte tijdens het rijden en niet alleen als het gas uit is. Ik snap ook beter wat te doen in een bocht of juist op een heuvel(tje). Leuk is anders, maar dat geldt ook nog steeds voor autorijden: ik ben gewoon niet zo’n gemotoriseerd type. Ik heb mijn best gedaan en met (veel!) oefenen (in de tuin! Ja, ja) komt het wel. Dat vertrouwen is er bij de examinator en de agent en ook bij mij en daarom ben ik nu officieel geslaagd (want het blijkt, logisch, dat ook de praktijkproef mee telt. Alleen is dat hier nooit het obstakel, dus dat vertelt niemand vooraf.).
Bij het Folkets hus treffen we Ferd weer. Ik geef de agent nog een kadootje als dank voor zijn extra inspanningen: een chocoladeletter; Ferd offert één van zijn vele Sintgeschenken uit Nederland op voor de goede zaak. De F van Förarbeviset, met rijm:
F van Förarbeviset
Om een rijbewijs te halen is niet voor iedereen gemakkelijk,
Soms lijkt het te veel om voor elkaar te krijgen,
Toch haalt men het doel met de beste gids,
Ik dank je voor de extra tijd!
Een chocoladeletter is een typisch Nederlandse lekkernij die men aan elkaar geeft met Sinterklaas. Sinterklaas komt van Sint Nicolaas. In Nederland vieren we Sinterklaas op 5 december met kadootjes (vaak vergezeld van een rijm) en veel, heel veel snoep- en bakwerk.
Kursdags Förarbevis snöskoter – opvallend:
- HOUD ALTIJD RECHTS!!!
- Regelmatig te horen in het Folkets hus: rennende kindervoetjes boven, woont daar iemand?
- Skoterrijden is verboden in heel Zweden – OVERAL! Behalve waar het is toegestaan.
- Je mag maar 20 km per uur op de weg, je mag eigenlijk helemaal niet op de weg.
- HOUD ALTIJD RECHTS!!!
- Je betaalt ook geen ‘skat’ = (wegen)belasting; het voertuig mag niet op de openbare weg komen.
- Passagiers moeten afstappen en lopen als je op diezelfde openbare weg rijdt.
- Je mag wel gebruik maken van bruggen, je MOET gebruik maken van normale spoorwegovergangen.
- Iedereen (auto’s, wandelaars, honden(sleden), paarden, wild – ALLES!) heeft voorrang op een sneeuwscooter omdat de skoter pas later aan de verkeerswet is toegevoegd.
- Onder de ski’s zitten ‘messen’; nooit over iemand heenrijden, dan pleeg je een moord.
- HOUD ALTIJD RECHTS!!!
- Op een verplicht skoterpad mag je in principe maximaal 50 meter links en rechts van de weg rijden (als je moet plassen of een vergiftigde mede-skoteraar moet helpen (letterlijk de voorbeelden uit de les (versta ik dat Zweeds nu wel of niet??)).
- Op een skoterpad (skoterled) mag je 70 km per uur.
- Een skoterled loopt NOOIT over een meer. Het loopt tot aan het meer en aan de overkant weer verder. Rijd je op het meer (wat iedereen dus WEL doet), dan is dat nl. altijd voor eigen risico, je bent niet verzekerd en de skoterverenigingen nemen dus ook geen verantwoording (daarom loopt het led tot aan het meer en aan de overkant weer verder).
- Er bestaan geen skoterleds – alleen vintervägar (winterwegen) dat zijn de met rode kruisen gemarkeerde paden in Zweden.
- HOUD ALTIJD RECHTS!!!
- Je kunt je autorijbewijs verliezen als je je op een skoter misdraagt.
- Je kunt in de gevangenis terecht komen als je je op een skoter misdraagt.
- Je kunt in Zweden je rijbewijs kwijt raken als je een misdrijf pleegt (ook als dat misdrijf NIETS met verkeer te maken heeft). Als men vindt dat uit je gedrag blijkt dat je niet verantwoordelijk bent, dan verlies je al je rijbewijzen: minimaal 3 maanden (of was het weken??) – maximaal voor altijd.
- Tot slot, wat je ook doet: HOUD ALTIJD RECHTS!!! Dat was wel het meest – vaak herhaalde – opmerkelijke advies: met een skoter rijd je rechts. Heeft misschien iets te maken met het feit dat de Zweden ooit links reden. Echter al sinds 3 september 1967 niet meer. Op die dag, die in Zweden bekend staat als Dagen-H, (van ‘höger’, het Zweedse woord voor ‘rechts’) voerde de Zweedse regering het rijden aan de rechterkant van de weg in. Je zou die waarschuwing dus niet zo nadrukkelijk verwachten in een cursus die in principe voor 16 jarigen bestemd is.
In ieder geval had ik díé vraag goed in het examen!
Van harte gefeliciteerd Iris! Ik vindt het echt top dat je zo goed hebt doorgezet…. ( mag ik naar huis?) Ook heel fijn dat de ” politiehulp) zich over jou heeft ontfermd, het heeft tot resultaat met vertrouwen geleid. Je mag trots zijn op jezelf!
Goed dat je gaat oefenen in de tuin, daar wordt je alleen maar zekerder van denk ik…..
Nogmaals; ga echt voor je STAAN klappen!
Het kostte inderdaad wèl even wat doorzetten! Mooi dat je dat eruit haalt. Dank ook voor de staande ovatie die heb ik met gepaste trots in ontvangst genomen.
Gefeliciteerd Iris, ik vind het echt stoer van je. En knap dat je een Zweeds examen hebt gehaald. Heb ook weer heerlijk gelachen om je beeldende verhaal. Succes met oefenen in de tuin.
Je kunt er TROTS , in hoofdletters, op zijn Iris!!
Gefeliciteerd!!!!
Vroeger hingen we een tas aan de vlaggenstok als je geslaagd was voor een examen maar nu hangt er een sneeuwscooter aan:) !!!
Ik vind het knap(je moeder) en wat zijn wij trots!! Peter en ik.
We zien het voor ons hoe het een en ander is gegaan.
Ja en net wat Carla zegt…..blijven oefenen. Liefs van ons en groet aan Ferd.
Gefeliciteerd met je skoterrijbewijs en nu maar veel oefenen, zodat je snel de weg en de bospaden op kan en…. Blijven roepen!!
Wat hartstikke goed van je Iris dat je dit, wat je allemaal beschreven hebt, zo goed hebt afgerond, het zal je wel heel veel zenuwen hebben gekost maar toch !!! Gefeliciteerd hoor en nu regelmatig ermee de praktijk in hoor !!!
Van harte gefeliciteerd met je diploma! Ik vind het een prestatie en ook nog alles in het Zweeds. Alles gelezen hebbende weet ik zeker dat ik toch niet meer in Zweden ga wonen en zeker niet in de winter. Ik heb zo mijn herinneringen! Veel succes met de skoter en geniet er van.
Jippie! Trots op je! Gemotoriseerd examen halen mag in de boeken 🙂
Dank allemaal voor de felicitaties! Leuk om jullie reacties te lezen, dat doet een mens goed (een beetje warmte kunnen we vandaag met -18 wel gebruiken 😉
Wat goed van je Iris!! Gefeliciteerd
Haha goed gedaan Iris 👏 ik vind het zo knap dat je het allemaal kunt volgen in het Zweeds!
In een auto heb je al moeite met links en recht kan ik mij herinneren 😂
Lekker veilig oefenen op het erf en voordat je het weet ga je samen met Ferd tochten maken. Gaaf hoor!
Ik zei net tegen Natas dat ze even je bericht moet lezen , zegt ze ik weet niet hoe dat moet 🙈. Dus als je de link in onze whats app groep wil plaatsen? 😂
Dikke 💋
Ga ik doen Kirst! Jij ook dank voor de felicitaties. En inderdaad: zo blij dat ‘links’ in het Zweeds ‘vänster’ is. Want waar zit het (dichtsbijzijnde) ‘venster’ in de auto als je aan het stuur zit??! Hoera! Je zou er bijna voor emigreren 🙂
Gefeliciteerd, dubbel: het kunnen omgaan met de sneeuwscooter maar ook het volgen van de cursus in het Zweeds! Heerlijk dit verhaal, ik zag het al helemaal voor me en ook weer zo lekker gelachen om je opmerkingen.
Was ook net of ik het op de afdeling vertelde Rinetta! Inclusief gebaren achter mijn monitor…
Check! Een examen erbij en helemaal in het Zweeds! Petje af voor jou. Succes op de sneeuw brommer!
wow, en nu lekker op pad met dat ding! Knap hoor Iris, ik doe het je niet na
Gefeliciteerd met je behaalde succes. Wat een prachtig en informatief verhaal.