Gisteren was het zo mooi zonnig in Herrö dat we besloten om een een lekkere herfstwandeling te gaan maken. Zoals op de plaatjes te zien, pakte dat anders uit dan wij in gedachten hadden… Niet gewend aan hoogteverschillen binnen een relatief korte afstand, verraste de sneeuw ons Hollanders.
Lofsdalen ligt 70 km westelijker, maar ook minimaal 500 meter hoger (dwz op sommige plekken in het dorp meer). Het is een wintersportplaats met veel verhuurstugor. De weg naar Lofsdalen was prima, ergens nog een restje sneeuw op een parkeerplaats. In Lofsdalen zelf was het feest. Loppissen en grillvuurtjes. Dan slaan we de Hovärksvägen in en rijden halverwege opeens in de sneeuw! Op de best volle parkeerplaats is het gewoon winter. Geen restjes, nee, verse sneeuw. Moose kan haar geluk niet op: rennen, springen, buikschuiven. Zo blij weer. Wij kijken elkaar even aan en besluiten om zeker te gaan wandelen. We zien wel…
Glötdalsvallen (de akker in het dal van de Glöt) is een 9 km lange heen-en-weer wandeling vanaf de parkeerplaats aan de Hovärksvägen in Lofsdalen tot aan de rusthut (raststuga) van Glötdalsvallen (op 4,5 km). De Zweden spreken over een ‘gematigde’ wandeling met wel wat steile stukken erin. Dat betekent dus dat je niet echt over rotspartijen hoeft te klimmen of door moerassen waadt. In het veengebied ligt namelijk een plankenpad:
Je loopt langs de voet van Hovärken en duikt aan de achterkant het bos in richting Glötdalsvallen. De wandeling voert over een kalfjäll. Een fjäll is een landschap van relatief lage bergen (lager dan 2500 meter) of meer vlakkere delen, waarbij het hoogste punt boven de boomgrens ligt. De kalfjäll is dan de zone waar de eigenlijke fjällvegetatie is: tegen de boomgrens aan, waar met name lagere struiken te vinden zijn en ook iets hoger (echt boven de boomgrens) waar alleen grassen en bessenstruikjes groeien. Op deze wandeling loop je ook nog door bos, over het veen(moeras), kruist het riviertje de Glöt (Glötån) en loopt door de ängsmark: het hooiland/grasland. Daar graasden vroeger in de zomer de koeien van het dorp Glöte: achter de raststuga ligt nog de oude verlaten berghut waar de eigenaren in de zomer woonden om bij hun vee te zijn. De dieren werden ‘s avonds gemolken en er werd kaas en boter gemaakt.
Wij zijn op ongeveer 3/4 deel gekeerd: de resterende route met uitzichten bewaren we voor een helderder dag.
Opvallend: terugtocht in toenemende mist en gelijk is de parkeerplaats bijna leeg: Zweden weten dat bergen en mist een (heel) gevaarlijke combinatie kan zijn. Wij voelden ons geen moment ‘in gevaar’. Ik denk ook dat het voor Zweden een automatische voorzorgsmaatregel is: het kan zo maar echt te dichte mist worden.
Routes:
Op de terugweg eet Ferd Hollandse kroketten in Linsell (snackbar/wegrestaurantje van NL-eigenaren), Iris informeert naar werken bij de ICA in Sveg (want daar werkt de man van het echtpaar parttime) – wie weet…
Wat een leuk verslag met prachtige foto’s van sneeuw en Moose. De volgende keer ook erg leuk jullie er te zien!!Ome Henk zei dat vroeger al “mensen er op” en toen dacht ik , WAAROM?? Nu begrijp ik het!!
Peter zit formule 1 te kijken, Leuk idee dat jullie nu daar ook naar zitten te kijken!
XXX Groetjes van je moeder!
Heerlijk sneeuw!
GENIETEN