Het wordt kouder in de nachten. Ook is het al een paar weken niet meer de hele nacht licht. Gisteren ging de zon om 20.33 onder, het laatste licht verdween tegen elven.
Vanochtend kwam de zon op 05.37, gelukkig werd het al een uurtje eerder licht.
‘s Ochtends doe ik de houtkachel aan in de woonkamer tot de zon naar binnen schijnt anders is het te koud. Licht aan in de keuken om ontbijt te maken en ‘s ochtends lopen met Moose nu met jas en handschoenen.
Vorige week nog in korte broek!
Afgelopen week een aantal keer wat onweer gehad en ook steeds even stroomuitval. Nooit meer dan een paar minuten maar toch: we hebben nu de (opgeladen!) zaklampen klaar liggen.
Weer een afscheidscadeau van Teylingereind dat goed tot zijn recht komt: de superzaklamp ligt klaar in open doosje op mijn nachtkastje.
Het uitzicht op het meer blijft adembenemend: in het ochtendlicht komt de mist vanuit Sveg (rivier de Ljusnan) aanzetten over het meer, krult op tegen een landtong. Het paars-rode licht van de opkomende zon is bijna fluoriserend. Rust – stilte – uitzicht. Wat een land!
Mooi! En blijf je schrijven, zo leuk om jullie te volgen.
Heerlijk om te lezen, Iris!
Groetjes aan jullie beide , aai over koppie Moose! Ik weet waar ie ligt!
🙂
Ha Iris,
wat heb je dit mooi en beeldend beschreven. Een genot om te lezen
Dank voor het mooie compliment Carla!